vazhdoj…të pres,
me vete mendoj’
kur të më thërrasin
si t’ju prezentohem?
çka t’u them?
sa përvojë dhe shkollë
për këtë punë kam,
apo t’u them si atëherë;
” Partia të rrojë?”.

Pres,
siç pret një barkë zbrazur
me lugën e makiatos luaj
dhe vetes ngushëllim i gjej

vazhdoj të pres
në këtë vend,
ku klasa e tyre hanë

Dikur,
një barkëmadhë kravat shtrembëruar
i ngopur tashmë
më flet,
e më shuan atë shpresë

E unë sërish
projektoj
një shpresë,
me një frymë të re
e atëherë,
Ty që ma vrave këtë shpresë,
do të pres,
kush a thua vallë?

(Shkroi: Valon Gërbeshi)