Kthimin në atdhe është ëndrra e çdo mërgimtari.

Por, një kthim të tillë nuk e kishte dashur kurrë Rifat Jashari.

Është 29 qershor 1999.

Pak ditë pas çlirimit të Kosovës, vëllai i komandantit legjendar kthehet nga Gjermania në Drenicë.

Anëtarët e familjes që i kishte lënë në Prekaz para nisjes në Gjermani, nuk e gjen asnjërin gjallë.

Të gjithë kanë rënë.

Rifat Jasharin e shoqërojnë shokët e komandantit legjendar në këtë takim në Skënderaj, para se ai ta sheh Prekazin.

Edhe në këto momente të vështira, Rifat Jashari gjen forcë dhe u flet për të ardhmen e vendit.

Për më tepër u jep forcë të tjerëve që i tradhtonin emocionet.

Bashkë me Rifatin kanë ardhur edhe nipat; qëndrojnë të fortë edhe ata.

Më pas, burrat e Jasharëve nisen në Prekaz.

Rrugët në të dy anët, janë mbushur me njerëz.

Asgjë më shumë se një shikim i përcjellë me respektin më të madh për këtë burra që po nisen drejt shtëpive që i lanë plotë më anëtarë, e tash kanë mbetur zbraztë dhe të rrënuara.

Në kodrën përballë, siç shihet në këto pamje të xhiruara nga Halit Barani, ish-aktivist i të drejtave të njeriut, janë varret e Jasharëve.

Ky është momenti, kur të gjallët takohen me të rënët.

Pak lot, e shumë krenari në këtë ditë të mbushur me shumë emocion.